Sichuan Ulusal Deprem Anıtı ve Müzesi

12 Mayıs 2008'de Çin'in Sichuan Eyaletinde meydana gelen deprem, dakikalar içinde yıkıcı bir etki gösteriyor. Deprem, batı Sichuan'da dağlık, nispeten izole bir bölgede meydana geliyor ve en fazla etkilenen bölgelerin çoğu başkent Chengdu'dan saatlerce uzaklıkta yer alıyor.

70.000'den fazla insanın yaşamını kaybettiği ve 18.000 kişinin hala kayıp olduğu depremde 350.000 kişi yaralanıyor ve felaket 4,8 milyon insanı evsiz bırakıyor. Ulusal hükümet barınak ve altyapı sağlamak için büyük bir yeniden inşa programı başlatıyor.

En şiddetli şekilde etkilenen bölgelerden biri de, binaların yüzde seksenden fazlasının çöktüğü ve 15.000'den fazla insanın hayatını kaybettiği Beichuan İlçesi oluyor. Yıkılan binalar arasında 1000'den fazla öğrenci ve öğretmenin hayatını kaybettiği Beichuan Ortaokulu da bulunuyor.

Okul binalarının zarar görmesiyle en az 5.000 öğrenci depremden etkileniyor. UNICEF'e göre, Sichuan genelinde yaklaşık 12.000 okul depremde hasar görüyor. Hükümet, Ulusal Deprem Anıtı'nı bu noktaya inşa etmeye karar veriyor.

Şangay'daki Tongji-Üniversitesi Mimarlık Fakültesi’nde, öğretim üyeleri arasında bir yarışma düzenleme komisyonu kuruluyor. Birkaç müzakereden sonra birincilik ödülü, müze ile birlikte bir anıt öneren Cai Yongjie'ye veriliyor. Büyük bir meydana ve manzaraya açılan, yapıların baskın olmadığı bu öneri jüriyi ikna ediyor.

Cai Yongjie'nin önerisi depremi; yaya dolaşım yolları ile çatlakların sembolik olarak entegre edildiği devasa bir yeşil çim yüzey olarak ifade ediyor.

Qushan (Sichuan eyaleti) yöresinde kazadelerin anısına inşa edilen anıt ve müze kompleksi, okunması kolay bir sembole dayanıyor: yeşil tepelerden oluşan sakin manzarayı dramatik bir şekilde parçalayan kırılma fikri.

Cai Yongjie tarafından tasarlanan 'Wenchuan Deprem Anıt Müzesi' parçalanmış bir manzara şeklini alıyor. Büyük yeraltı binaları yapıların göze çarpmadığı bir mevcudiyet sağlamak için yeşil çatılarla kaplanıyor.

Arazideki boşluklar hem sitenin tamamını birbirine bağlıyor hem de müzenin içine erişim sağlıyor.

Müzenin girişi, halka açık bir meydan ve küçük bir kule ile işaretleniyor.

Giriş tarafından peyzaj yumuşak bir şekilde yükseliyor ve yaya yolları, arkadaki yapıları kaplayan Corten çelikten kahverengi duvarlar arasında gömülü yollara dönüşüyor.

Ziyaretçiler müze girişine, hizmet tesislerine ve anıt avluya yönlendiriliyor.

Patikalar arduvaz plakalarla döşeniyor, dinlenmek için banklar yerleştiriliyor. Korten çelikten duvarlar arasındaki açık alana yerleştirilen banklar ziyaretçilerin peyzajdaki yarıklarda sakince zaman geçirip düşünebilmelerine izin veriyor.

Binaların gerçek girişleri, cephenin yıpranmış çeliğinin kaplamasına oldukça dikkat çekici bir şekilde entegre ediliyor.